یکی از کارهایی که کودکان به خوبی از عهده ی آن بر می آیند ٬ گریه کردن است . تمام کودکان گریه می کنند ٬ بعضی بیشتر و بعضی کمتر . گریه ی کودک یکی از راه های طبیعی برقراری ارتباط است . در حدود یک ماهگی ٬ گریه کودک شکل خاصی می گیرد به گونه ای که مادر می تواند صدای گریه کودک خود را از کودکان دیگر تشخیص دهد و همچنین ٬ بین گریه ناشی از گرسنگی ٬ عصبانیت و بد خلقی کودک تفاوت بگذارد . با این حال یک کودک چهار یا پنج ماهه ممکن است ٬ یاد بگیرد که برای جلب توجه گریه کند . این انسان های کوچک ٬ دوست دارند که با پدر و مادر شان و دیگر اعضاء خانواده باشند پس وقتی می فهمند که اگر کسی را صدا بزنند پاسخ خواهد داد و تنها دست آویز برای صدا زدن گریه کردن است ٬ چرا چنین نکنند ؟
بنابراین ....
- متعادل رفتار کنیم ٬ او باید بگیرد که ما کمک رسان او هستیم ٬ نه برده و غلام حلقه به گوش او .
- هنگام بد خلقی کودک ٬ اورا حرکت دهیم ٬ راه ببریم یا روی صندلی متحرک بنشانیم .
- چه کودک گریه کند یا نکند ٬ اورا زیاد در آغوش بگیریم ٬ تکان دهیم و نوازش کنیم .
- اورا با اسباب بازی های مطمئن به محیط پیرامونش علاقمند کنیم . به او بفهمانیم که وقت خواب است .
- حتما؛ به محض آنکه گریه را متوقف کرد و مطابق میل ما رفتار کرد٬ به او توجه مثبت نشان دهیم