اکثرکودکان ٬ با مجموعه ای از تجارب ترسناک در طول زندگیشان روبه رو می شوند ٬ آنها از افراد غریبه ٬ تاریکی ٬ حیوانات ٬ طوفان٬ توالت و یا هر چیز جدید یا متفاوتی می ترسند . این گونه ترس ها در بعضی از سنین یا دوره هایی خاص تشدید می شود . مثلا؛ ترس از صداهای بلند در دو سالگی به اوج می رسد .
با افزایش تجارب کودک در محیط زندگی ٬ بعضی ترس ها از بین می روند ٬ اما انواع دیگری از ترس ٬ جای موارد قبل را میگیرد بعضی از کودکان سه تا چهار ساله ٬ ممکن است به ویژه از صداهای بلند و یا تاریکی بترسند . اما کودکان پنج ساله با تجربه تر هستند ٬ آنها در مورد قطار ٬ اتومبیلها و حیوانات ٬ اطلاعاتی به دست آورده اند ٬ ولی ممکن است هنوز از تاریکی و یا آسیب های احتمالی وحشت داشته باشند .
چند راه حل ساده :
- وقتی تشویش کودک آنقدر جدی است که جلو توانایی های اورا می گیرد ٬مداخله والدین ضروری است .
- به ترس های کودک بیش از حد واکنش نشان ندهیم . اما به یاد داشته باشیم که یک پاسخ منطقی به کودک ( به عنوان بیان آگاهی ما ) می تواند جلوی پیشرفت ترس اورا بگیرد .
- از کودک حمایت کنیم ٬ اگر از وجود یک هیولا در زیر تختخوابش می ترسد به او اطمینان دهیم که چنین چیزی در آنجا وجود ندارد .